“Apolitik Bireyci” Bakış Açısından

Bu yazıyı, kimseyi benim gibi düşündürmek için yazmıyorum,

sadece çeşitlilik olsun diye yazıyorum sayın organize suçlar,

üstelik hiç de organize değilim, belirteyim, saygılar, iyi çalışmalar. :)

Ülkemizde gerçekleşen olaylar sebebiyle, sokaklarda, meydanlarda pek çok kişi var, çoluklu çocuklu; hiç bir yere bağlı olmadan, özgürce gelmişler, tencere-tava vuruyorlar, zıplıyorlar vd. Bir de parti bayrakları var aralarda yükselen, veya Türkiye Bayrakları… Buna takıldım ben..

Herşeyden önce, Türk bayrağıyla meydana çıkmanın anlamı nedir?? “Türkiye’ye aitiz biz” ifadesinin sembolleşmiş hali; hatta daha da ötesi “bu vatanın bekçileriyiz” ifadesi… NE GEREK VAR?? İşin garibi , iki taraf da bayrak taşıyor, ne anladım ben bu işten? Ne anlatmaya çalışıyorsunuz? Bir taraf Türk de diğer taraf değil mi??

İkincisi, parti bayrakları, parti standları vd. Burada özgür bir halk ayaklanmasından bahsediyorsak, parti bayraklarına, bir çatı altına girmeye NE GEREK VAR?? 

Taksim’de, kısa bir sürelik polis müdahalesinin olmadığı günlerin ardından, bugün tekrar TOMA’lar meydanlara çıktı. TOMA lar 5 sene daha çıkmasaydı da, insanlar o meydanlardan (parti bayrakları altında değil, bireysel varlıklarıyla) 5 sene daha halay çekseydi ne olurdu, müdahale etmeye NE GEREK VAR??Bu gereksliliğini sorguladığım olayların içinde, bence olması gereken şudur; insanların özgürleşmesi; kendisini bir partiye bir kuruma hatta bir ülkeye bile bağlı hissetmemesidir. Çünkü artık eski zamanlardaki gibi, ayakta kalmak yaşayabilmek için başkalarının desteğine ihtiyaç duyulmuyor, araya para girdi, para ile takas yapıp bütün bir ömrünü tek başınıza geçirebiliyorsunuz, yeter ki paran olsun. Para da artık emek yoğun işlerin azalması sebebiyle, akılla kazanılır hale geldi.

 İnanıyorum ki, zaman, bu değişime kendiliğinden sebep olacak ve oluyor da zaten. Bireyselleşme arttıkça, insanlar kendi fikirlerini kendileri ürettikçe, insanların yönlendirilmeleri zorlaştıkça; toplum refahı da artacak. Çünkü zihinsel faaliyetleri gelişen insan daha duyarlı hale gelecek ve kendi haklarını ve dolayısıyla toplum haklarını daha yi savunacak. Herkes kendi hakkını etkili bir şekilde savunabilseydi, örgütlenmeye gerek kalır mıydı? Bugün işçi sınıfının arkasında duran arkadaşların da temeldeki niyetinde, kendisini savunmaya yetersiz olan (veya hali olmayan, veya böyle bir algısı olmayan…)  bireylerin haklarını savunmak yok mudur? Herkesin fikrinin değerli olduğu, dinlenmeye değdiği bir toplum hayal etsenize?? Kusursuzluk böyle bir şey sanırım :)

Eğer böyle bir bağımsızlık gerçekleşirse, ülke sınırları ırk-cinsiyet ayrımları anlamını yitirebilir diye düşünüyorum. Böylece insanlar bedenleriyle değil, doğuştan sahip oldukları dış görünüşleriyle değil; düşünceleriyle, fikirleriyle var olurlar… Ne güzel olurdu..

Biraz uç noktaya gidiyor bu söylediklerim biliyorum, toparlayayım: günümüze geri dönersek, meydanlara bir taraf belirten bayrakların varlığı ve bu devlet-halk karşılaşması beni üzüyor, daha ilginci benim üzüntümün hiç bir anlam ifade etmeyeceğini bilmek beni saçma bir ikileme sürüklüyor. Bu direniş yapılmalı mı yapılmamalı mı sorusunu soruyorum kendime.

İşin başka bir boyutu ise şu; yönetimin değişmesi gerektiğini düşünüyoruz ama o boşluğu kimlerin doldurmaya çalışacağını bir düşünsenize… Gelecek olan daha mı iyi olacak sizce? Ben herhangi bir partiye, ısrarla, oy atmamış bir birey olarak (apolitize dediklerinizdenim) böyle bir seçenek göremiyorum. A partisi olmasın diye de B partisine oy atmayı istemiyorum. Mevcut olan seçenekler arasından en iyisini seçmek için kafamı yormak istemiyorum, gerçekten iyi bir seçenek geldiğinde, bu kadar düşünmeme gerek kalmayacağına inanıyorum. 

Her neyse..

Neticede,bence, olması gerekenden uzaklaşan bir halimiz var; kendi bildiğinin doğruluğuna ölümüne inanmış bir yönetim; yönetimin elinde, üzerinde üniforması bulunan ama gerçek düşüncesinin sorgulanmaya açık olduğu devlet polisi; karşıda bir kesim parti üyeleri; ve aralarda çocuğuyla eşiyle annesiyle sokağa çıkmış, partilerden bağımsız, barış isteyen bir taraf. Bu nasıl bir karmaşadır böyle?

İnsanların özgür kalacağı bir iklim yaratın, fikirler dile gelsin. Birbirimizi bu şekilde sevmeyi öğrenelim. Yapılabilecek en güzel şey budur bence.

Evla