Tepetakla

Baş aşağı sallanmak istiyorsun dünyaya, her şeyi tersinden görmek istiyorsun, bir çocuk gibi. İnsanlar ayaklarıyla gökyüzüne bassın , aşağı sallansınlar, gökyüzü senin ayaklarının altında olsun istiyorsun. İnsanların ayaklarıyla konuşup, yüzlerine tepeden bakmak, sürekli ellerinin üzerinde dünyayı taşımak, bütün tozunu yutmak hayatın, hiç bir düzlükte bulunmamak… Böyle olsun istiyorsun.

Hatta bazen çocukluğuna inanıyorsun, “dünya çok ağır ve çekilecek dert değil diye düşünüp, bu halimi tersine döndürmeliyim desene be çocuk” diyorsun kendi kendine… “Ters döndüğün gün, yüklerinden arınacaksın, hayat akıp gidecek, her şey yerli yerine oturacak”. Ne var ki, çocuk değilsin ki, çocuk olmak istersin de, sen doğduğun gün büyüdün, yitirdin saflığını.

Çocuk olmadığına ağlama bir çocuk gibi, hemen umutsuzluğa kapılma. İstersen kendini kandır? Kim bilecek ki? Kim ne diyebilir, herkes bir parça kandırmıyor mu kendisini?

…

Yada, artık kendini kandırman için çok geç oldu, bunca konuşmadan sonra…  Uyu çocuğum, sen uyu…

http://www.youtube.com/watch?feature=endscreen&v=8BCIjJlnMuY&NR=1

Evla