Hastane ve Para üzerine

Özel ve devlet hastanesi ayrımı ile başlıyor bu yazı. Pek az sorguladığımız ve çoktan yapılaşmış, ete kemiğe (binalara, yasal haklara) bürünmüş iki farklı tür hastanenin varlığı: özel ve devlet hastaneleri.

Kim diyebilir ki özel ve devlet hastanelerinde aynı şekilde hizmet verilmektedir?

Özel hastanelerde devlet verilen sağlık hizmetinin bir kısmını karşılıyormuş. Bundan aylık 1000 tl alıp bir aile geçindiren adama ne? Bundan bu adamın ailesine ne? Artık 1000 tl maaşla çalışan kalmadı mı zannediyoruz?

Parası olan ne bilsin hastanelerde sıra beklerken, sadece ihmal edildiğin için ölme ihtimalinin ne kadar yüksek olduğunu ve bunun insana nasıl bir acı verdiğini?

Bir devlet üniversitesi hastanesi'ne gidip acilde sıra beklerken iyileşen, acilde sıra beklerken vazgeçip evine dönen, acilde sıra beklerken vazgeçip hemen yanındaki özel hastaneye giden veya acilde sıra beklerken daha da fenalaşıp düşüp bayılan kim bilir kaç kişi oldu.

Peki, günlük baktığı hasta sayısına göre prim alan, hastalara uyguladığı testler kadar prim alan, hastalara vurduğu iğne kadar para kazanan, hastalara yaptığı ameliyat sayısı kadar zengin olan doktorların durumu? Bu koşullarda para kazanan kişilerin vicdanlarını korumalarını beklemek, vicdansızlık olur.

Bütün bu kargaşaya, tıp fakültesini, malum o sınavdan en yüksek puanları alan öğrencilerin yerleşmesi, sınavın ezbere dayalı olması, üstüne tıp eğitiminin de ezberi kuvvetli olanların geçebileceği şekilde yapılanması da eklenince, mezun olan pek çok doktorun, lisansta öğrenmiş oldukları hazır hap bilgilerle bir ömür götürdükleri oluyor.

'Hastane, hastalık, hasta, ölüm' ve 'para, itibar, kıdem, statü' kavramları arasında kuvvetli bir ilişki var aslında.

Bu kurulum, bu tasarı kusurlu diye düşünüyorum. Bize düzgün bir şekilde hizmet etmiyorsa, kimin için bu sistem?

Bu eleştirinin hali hazırdaki yönetimle ilişkili olmadığını üzülerek söyleyeyim, bir başka yönetim gelseydi, o da aynı şekilde devam edecekti diye düşünüyorum. Zenginler fakir, fakirler zengin olmadıkça, yukarıdaki aşağıya inmedikçe ve aşağıdaki de yukarıya çıkmadıkça, bu tasarı asırlar geçse değişmez.

Evla.