Sokak

Eğer en büyüğü, en dinleneni, en sözü geçeni olsaydım bir ülkenin veya gezegenin,
O zaman sokaklara sigara izmaritleri, poşetler, peçeteler atılamazdı,
İnsanlar masalarından uçan çöplerinin peşine koşardı,
Ceza korkusundan değil, çevresine zarar verme endişesinden.
Her köşe başında müzik olurdu,
Köprü ayaklarında resimler olurdu farklı sanatçılara ait, demir yığınları sanatsal alanlara dönerdi
Sokaklar, sanatçıların olurdu o zaman.
Lüks arabalar olmazdı sokaklarda, küçük ufak ve basit arabalar olurdu sadece,
Çünkü kimsenin canı çeksin istenmezdi.
Hanım, bey, müdür, patron gibi boş laflar sadece eski sözlüklerde kalırdı
İnsanlar birbirine sadece adıyla seslenirdi,
Çocuklar, küçük olmaları yüzünden sessiz kalmazlardı,
Farklı farklı diller, farklı dinler, farklı tenler olurdu aynı yerde,
Evlerin renkleri çeşit çeşit olurdu,
Çeşitliliğin ta kendisini severdi insanlar
Sevgiyi anlatırdı reklamlar, ve paylaşmayı,
Bencilce tüketmeyi değil,
İnsanlar kaldırımlarda öğrenirdi
Korkmamayı insanlardan ve yaşamaktan.

İnsanın amacı başarmak olurdu yine,
Ama herkes için faydalı olanı.
İhtiyacı kadarını alırdı poşetine,
fazlasını hediye diye dağıtırdı sevdiklerine.

Nefreti, kini, şiddeti bilmezdi o soğuk kaldırım taşları,
sadece köşelerden, aralardan zorla çıkan bitkileri çiçekleri bilirdi,
Ve onların yol ortasında büyümesi görkem sayılırdı.
Neden olmasındı?

Evla.