Kaybolmak

Kayboldun, ama coğrafik olarak değil, aklın ve düşüncenin kaybolmasından bahsediyorum. Ben varsam onlar da var deme, fiziksel varlığın, onların varlığını garantilemez. Bir bakarsın ki kayıpsın, ne zaman eksildiğini bile anlamamışsın.

Ama duygular vardır, hem de çok acımasızdır. Biri bir uçta, öteki diğer uçta... Kendi içinde çelişkili ve çatışmalıdır onlar. O yüzden aklını fikrini askıya almak zorunda kalırsın. Çünkü düşünürsen, karar alman gerekir. Ama karar almak istemezsin. Alacağın kararın her türlüsü canını sıkar. Bir temiz çıkış yolu göremezsin, her yol bunaltıcıdır.

Ha, zannedilmesin ki düşüyorsun. Sadece biraz hava almaya çıktın, hepsi bu. Tekrar dönecek, evinin yolunu bulacaksın. Hep öyle olmadı mı? Döndüğünde, bulduğun belki tam olarak "kendin" olmayacak, daha yorgun olacaksın mesela. O zaman da dönüp kendine "olgunlaştığını" söyleyebilirsin, ne var yani. Sonuçta hayat büyük bir kargaşadan ibaret değil mi?


Evla.