Büyüdükçe

Dünya o,

O büyüyor hergün canımın içi,

Hem de yaşlanmıyor bir türlü,

Benden de çok önce doğmuş

Ne ağrısı var ne sızısı

Peki ben?

Bak ben hala büyümedim,

Benim o kadar büyümeme de izin yok

Nasıl başederim ben onunla?

Ah bu benim canım...

Bizler küçük kaldık sanki hayatta, o bir dev, biz ise milyarlarca cüce arasında bir tanecik...
Bizler ufacık kaldık bu hayatta, toz zerresi kadar. Kimseler görmez, biz bilgisayarımızın başında, biz sokakta, biz kendi dünyamızda, biz susarız, biz ölürüz.
Kaç insanın sesi kalmış ki geriye? Bir de seslerin kaybolmadığını söylerler!

Canımın içi,

İnan bana birşeyler yapmak istedim

Güzel olsun istedim hep

İyi bir çocuk olayım istedim

Ama dünya çok büyüktü

Çok eskiydi...

Yıllanmış fotoğraflardaki donmuş karelere bakıp, orada olmayı isteriz, hangi zamanda yaşıyor olursak olalım. Bizim zamanımıza da özenecek mi acaba birileri tarafından, çok çok ileride?

Şimdi sen benim için üzülme

Bak, sakın üzülme

Böyle bu zaman,

Benim aklım almıyor işte

Doğdum ,büyüyorum ve öleceğim. Hepsi hepsi bu işte ...
Evla M.