Ben ve Sen

Sokakta gördüğün o her yüz benim,
Ve gazetelerde olacağım,
Çığır açan hikayelerle,
Suslarla, göz yaşlarıyla,
Sokakta yürürken yerlerde aradığın o coşkuyu bulacaksın gözlerimde,
Bana bakacaksın uyurken ve uyandığında,
İçimi göreceksin, hep yanyana olacağız sanki
Öfkelendiğimde ve acı çektiğimde,
Sızlayacak kalbin benimle

Ben sen olacağım halbuki,
Hep orada yanıbaşında olacağım aslında
Sen ölürken bir hastane yatağında,
Sen can verirken bir bebeğe
İçinde olacağım,
Senin yaşadığın kadar yaşayacağım

Ve sonra bir başkasının gözlerinde,
Bir başkasının sokağında hayat bulacağım
Seninle...

Evla

Karmaşa

Çok garip bir duygudur, aynı anda faklı hisler taşır insan, tam olarak ortaya koyamaz halini..

Kafası ve hayatı karışıktır, ne olduğu anlaşılmaz bir haldesindir

Muhtemeldir ki, bir dönüşüm dönemindesindir, anlamak ve anlamamak arasında asılısındır

Asıldığın yerde boğulmaktasındır, ama bu iş böyledir

Kargaşa karmaşadır, acıtır, savurur insanı

Ne kadar devam eder bilemezsin, bazılarına aylar, bazılarına günler

Karmaşadır değiştiren, seni oturduğun yerde sarsan, seni dürten

Sabredersin ve sonucunda güzel bir şey olmasını dilersin

Evla.

Yapboz

Nereye varacağını bildiğiniz, ne olacağını önceden görebildiğiniz bir yığın var önünüzde. Hayatta ne zaman bu oldu ki? Tam anlamıyla varacağınız noktanın neresi olduğunu bu kesinlikte nasıl bilebilirsiniz? Ama bilmek istersiniz, isteriz.

Bir dünya yapbozuna bakıyorum, yapılmış ve bozulmuş. Benim için bozulmuş, hatta beni mutlu etmek için. Tekrar biraraya getirdiğimde, herşey tamamlanmış olacak, hiç bir eksiği kalmayan, kocaman bir bütün olacak o dünya.

Oysa hayat, hep belirsiz, bütün parçaları asla eşit değil, parçaların ağırlığı asla tam olarak belli değil, parçaları ne zaman nerede olacağı kesin değil...

Evla.