Nefretle Başbaşa

Ağızlarından pis ve yaralayıcı bıçaklar çıkan
Ve onları batırdığında gözü seyirmeyen
Üzen, üzdüğünü düşünmeden,
Nefret kusan insanlar...

Bu nefret herhangi bir şeye, her hangi bir zamanda
Ağızlardan dökülüverir
Yerlerde kırılan cam olur,
Genç bir delikanlının kırdığı kolu olur,
Birisinin yumrukladığı kapı olur,
Çirkinleşir yüzler, kapkara olur
Masaya vurulan yumruklar olur

Sevmek mümkün değildir böyle havada
Hava pis kokar,
Sen pis kokarsın,
Kokusuna yabancılaşırsın hayatın
Sen "o" olursun, "öteki" olursun,
Senin gibiler bilmem ne olur...

Ama aslında sen sadece,
Bir bedenden ibaret,
Ve bir kadın,
Ve bir fanisindir,
Bunun ötesinde ise bir hiç.
O kadar aciz...

Umarsın ki gece olsun bir an önce, uyuyayım
Uyanınca yeniden seveyim.

Ergenlik

Çocukluk masallarıyla büyütülüyoruz, rüyalarla, hayallerle, güllerle, güçlü kahramanlarla...
Mitlerle geçiyor çocukluğumuz,
Ya hayvanlar konuşuyor, ya insanlar uçuyor
Ama hep neşe ve keyif içinde,
Uyuşturucunun, tacizin, tecavüzün, dolandırıcılığın olmadığı gül bahçeleri içinde
Hiç bir mit ölmüyor, hatta büyüyor, çoğalıyor,
Şekil değiştiriyor belki, farklı oyuncaklar moda oluyor, ancak oyuncak silah "silah" olmaktan öteye geçemiyor.

Ve daha sonra gözlerimizin açıldığı,
Özgürlüğümüzü aradığımız o dönem geliyor.
Bize yapılan bütün o baskılara ve yönlendirmelere cevap olarak
Biz geliyoruz, kişiliğimiz için, kendimizi kazanmak için geliyoruz.

Ergen oluyoruz, kafa tutan, karşı çıkan, saygısız, sapık...

Oysa biz biz olmak istiyoruz, sizin düzeniniz içinde yıpranan ayaklarımız,
Anlamsız sözlerimize anlam vermek istiyoruz
Büyümek anlamlıysa sizin için, büyümek istiyoruz,
Hayatta yapılan her şeyi yapabilmek istiyoruz,
Sigaranız, içkiniz, her şeyi bilen havalarınız,
Bana benzeme oğlum/kızım diyen, özlüğünüzü reddeden dilleriniz
Bir anlamı olsun istiyoruz yaptıklarınızın
Ve siz olmak isterken suçlanıyoruz biz.

Zor işimiz.. bakın hırsızlıklarımıza, yalanlarımıza, kendimize verdiğimiz zarara
Hepsi sizin yarattığınız dünyaya nefretimizden,
Üstümüze yakıştırdığınız elbiselerden...

Ve sonunda biz de siz oluyoruz, başka türlü nefes aldırmıyorsunuz bize,
Bahçemizdeki çiçeklerimiz ölüyor.

Suçlu hep biziz...
Suçlu bir biz miyiz?

.......................
Evla

Bedenimizle Derdimiz

Hiç bir yere varmayan bir süreç yazısıdır.

Devamı »